ปัญหาน่ารำคาญใจจากนกมีมาตั้งแต่สมัยโบราณกาล คนสมัยก่อนจึงต้องคิดหาวิธีในการไล่นกพิราบโดยใช้ภูมิปัญหาที่มีอยู่ เช่น การผูกหุ่นฟางแล้วนำไปปักไว้กลางทุ่งนาเพื่อขับไล่นกที่จะมาจิกกินเมล็ดข้าวในทุ่งนาที่ชาวบ้านปลูกเอาไว้จึงเป็นที่มาของหุ่นไล่กาหรือการนำพริกสดหรือสิ่งต่างๆที่นกไม่ชอบ เช่น เมล็ดองุ่น เปลือกส้ม ไปวางไว้ตามที่ที่นกมาเกาะเพื่อให้ไอร้อนของพริกทำให้นกเกิดอาการแสบร้อนจนทนไม่ได้และหนีไป มีเรื่องเล่ากันว่ที่ประเทศจีนมียอดฝีมือผู้หนึ่งวาดรูปเงาของเหยี่ยวไว้ที่ลานวัดแห่งหนึ่งทำให้นกกลัวจนไม่กล้ามาถ่ายเรี่ยราดตามบริเวณวัด
ดังนั้นการใช้เหยี่ยวกำจัดนกพิราบจึงเป็นวิธีที่สามารถไล่นกออกไปได้อย่างถาวร เพราะนกพิราบจะเกิดความหวาดกลัวเมื่อได้กลิ่นกายของนกเหยี่ยว และขนาตตัวที่ใหญ่กว่านกพิราบ แต่วิธีการใช้เหยี่ยวนี้ไม่ใช่ว่าท่านเจ้าของสถานที่จะทำเองได้ เพราะการฝึกเหยี่ยวเพื่อนำมาใช้งานไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ผู้ฝึกจะต้องมีความรู้ความชำนาญและเครื่องมืออุปกรณ์ที่จะควบคุมเหยี่ยวที่เพียบพร้อม อีกทั้งต้องมีความเข้าใจในเหยี่ยวเพื่อให้มันสามารถกำจัดนกพิราบได้ตามที่เราต้องการคะ